(uit de oude doos)
We klagen tegenwoordig wat af, zeker op de sociale media. Zelf maak ik mij daar ook soms schuldig aan. Regelmatig wordt er verwezen naar de zogenaamde goede oude tijd.
Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar de paasdagen, eind jaren vijftig.
In die tijd was het gebruikelijk dat je met deze feestelijke dagen nieuwe kleding kreeg.
Het was thuis bij ons geen vetpot, dus mijn ouders werkten hard om mij als kind
wat extra te geven.
In elk geval kreeg ik een paar kostbare schoenen, maar toen was de koek wel op.
Na lang zeuren kreeg ik ook nog een mooi jack, met afneembare bontkraag (nep).
In die tijd was er in mijn geboorteplaats Rotterdam, een grote kledingzaak, waar je in termijnen mocht betalen.
Voor mijn ouders was dit een extra belasting, het weekbudget werd nu nog schraler.
Na lang zeuren mocht ik op de woensdagmiddag voor Pasen mijn nieuwe outfit aan, met de uitdrukkelijke waarschuwing om niet te gaan voetballen met mijn nieuwe kleding aan, op het pleintje waar we altijd voetbalden bleef ik dus keurig toeschouwer.
Het noodlot sloeg echter toe, ik leunde op mijn gemak tegen een hekje, waarop bleek te staan: NAT, GEVERFD.
Ik zal u verdere details besparen, maar mijn oren gloeiden op tweede paasdag nog na.
Dus als ik terug denk aan de zogenaamde goede oude tijd, met de Pasen in zicht, maar wat minder klagen.
Hugo B. Schrijft 